Przedsiębiorca pracodawcą, czyli biurokratyczna droga przez mękę
Jesteś przedsiębiorcą? Chcesz się rozwijać, zatrudniając pracowników i wydaje Ci się, że to lekka, łatwa i przyjemna procedura? Jeśli tak, to bardzo się mylisz. Jak bardzo – o tym dowiesz się po przeczytaniu poniższego tekstu.
I. Czynności wstępne
Przed rekrutacją należy przede wszystkim stworzyć przyszłemu pracownikowi odpowiednie warunki do pracy – zarówno higieniczno-sanitarne jak i cały plik dokumentów i instrukcji, których opracowanie należy wykonać we własnym zakresie (jeżeli oczywiście ma się ku temu odpowiednią wiedzę) lub zlecić je specjaliście.
Pomieszczenie, w którym ma być zatrudniony pracownik musi odpowiadać szczegółowym wymogom w zakresie powierzchni, oświetlenia itp. Przyszły pracodawca musi dokonać odpowiedniego zgłoszenia utworzenia nowego stanowiska pracy do Państwowej Inspekcji Pracy. Wbrew pozorom odbiór pomieszczenia przez inspekcję nie jest automatyczny. Projekt budowlany musi uzyskać uprzednio opinię odpowiednich rzeczoznawców: ds. bhp i rzeczoznawcy do spraw higieniczno-sanitarnych.
Na mocy przepisów kodeksu pracy pracodawca (przedsiębiorca stanie się pracodawcą) musi dokonać odpowiedniego zgłoszenia do organów inspekcji pracy i inspekcji sanitarnej. W zgłoszeniu oprócz danych ściśle ewidencyjnych podać należy między innymi profil produkcji, stosowane technologie, a także informacje o stosowanych czynnikach rakotwórczych lub mutagennych (cokolwiek to znaczy). Pracodawca na własny koszt musi wykonać pomiary środowiska pracy w taki sposób, aby określić ryzyko zawodowe konkretnego stanowiska pracy i opracować instrukcję bezpiecznych metod pracy.
Pracodawca obowiązkowo zawiera także odpowiednią umowę z lekarzem medycyny pracy (zakres umowy jest szczegółowo określony w przepisach wykonawczych do kodeksu pracy). Pracodawca musi posiadać własną służbę BHP – chyba że sam ukończył szkolenie dla takiej służby. Ze służbą BHP należy zawrzeć odpowiednią umowę.
Pracodawca nie może dopuścić pracownika do wykonywania pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego. Ich rodzaje ustala pracodawca, w porozumieniu z pracownikiem wybranym w tym celu przez załogę. Pracownik może wyrazić zgodę na pranie odzieży roboczej we własnym zakresie za odpowiednią odpłatnością. Przyszły pracodawca musi też kupić apteczkę pierwszej pomocy i opracować instrukcję użytkowania leków.{mospagebreak}Przyszły pracodawca musi także ukończyć odpowiednie, co najmniej dwudniowe szkolenie BHP, a także – wydać odpowiednie oświadczenie określające wewnętrzne zasady stosowania przepisów o czasie pracy. Należy nawiązać kontakt z Powiatowym Urzędem Pracy zgłaszając wolne stanowisko pracy. W dostępie do zatrudnienia nie wolno dyskryminować ludzi o odmiennych preferencjach, czy poglądach na rzeczywistość o czym przyszły pracodawca może się boleśnie przekonać płacąc kary lub odszkodowanie. Jeżeli komuś uda się zrealizować te wszystkie wstępne etapy, ma szansę stać się pracodawcą. Przy okazji – chwała każdemu, kto przebrnie przez to przed upływem miesiąca – samo badanie warunków środowiska pracy trwa ok. 14 dni.
II. Zatrudnienie pracownika
Przed dopuszczeniem do pracy pracodawca kieruje pracownika na badanie do lekarza medycyny pracy, z którym zawarł odpowiednią umowę. Lekarz wydaje orzeczenie o zdolności do wykonywania pracy na określonym stanowisku. Po tej procedurze spisuje się umowę o pracę i uzyskuje od pracownika plik oświadczeń wymaganych przez przepisy kodeksu pracy. Pracownik powinien przed rozpoczęciem pracy zapoznać się z przepisami BHP w ramach szkolenia ogólnego i odrębnego szkolenia na stanowisku pracy. Pracownik zostaje również przeszkolony w zakresie użytkowania apteczki, zapoznany z instrukcją BHP i ryzykiem zawodowym. Program szkolenia obowiązkowy dla pracownika zakłada osiem godzin szkolenia. Pracownik otrzymuje odzież roboczą i ochronną z odpowiednim certyfikatem. Pracodawca zakłada pracownikowi akta osobowe ewidencję czasu pracy, wypłaconego wynagrodzenia, przydziału odzieży i obuwia. Pracodawca zgłasza zatrudnienie pracownika do ZUS.
Wszystkie te czynności można – przy dużej sprawności organizacyjnej i odstąpieniu od wzorcowych programów szkolenia BHP – zrealizować w ciągu dwóch dni.
Jeżeli, po przeczytaniu tego tekstu, ktoś jeszcze nosi się z zamiarem zatrudniania pracownika, powinien przyjąć do wiadomości fakt, iż po rozwiązaniu umowy o pracę zawartej z pracownikiem dokumenty osobowe należy przechowywać przez… 50 lat.
Powodzenia.
Witold Polkowski
/Konfederacja Pracodawców Polskich
Zaloguj się Logowanie