Problem z ochroną środowiska w Polsce?
Komisja Europejska odniosła się w sprawie niewykonania rzetelnej oceny wpływu kopalni odkrywkowej na środowisko obszarze ochrony Natura 2000 nad jeziorem Gopło.
Komisja Europejska upomina Polskę w związku z naruszeniem przepisów ochrony środowiska. Sprawa dotyczy niewykonania oceny oddziaływania na środowisko kopalni odkrywkowej na obszarze ochrony Natura 2000 nad jeziorem Gopło w północno-środkowej Polsce. Zgodnie z zaleceniem komisarza ds. środowiska Janeza Potočnika, Komisja prześle władzom polskim uzasadnioną opinię oraz zwróci się o doprowadzenie do zgodności z unijnymi przepisami w ciągu dwóch miesięcy. W przeciwnym wypadku, Komisja może przekazać sprawę do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Jezioro Gopło podlega ochronie na mocy dyrektywy siedliskowej będącej częścią unijnych przepisów dotyczących sieci Natura 2000. Zgodnie z prawodawstwem Unii w przypadku obszarów chronionych na mocy dyrektywy siedliskowej oraz w przypadku zagrożonych gatunków ptaków chronionych na mocy dyrektywy w sprawie ochrony dzikiego ptactwa przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac konieczne jest przeprowadzenie oceny ich ewentualnych niekorzystnych skutków.
Wzmiankowana kopalnia – nowa odkrywka złoża Tomisławice Kopalni Węgla Brunatnego „Konin” w Kleczewie S.A. – znajduje się w pobliżu chronionego jeziora. Obawy Komisji wzbudza fakt, że na potrzeby oceny przedłożono niewystarczające dane oraz że błędne założenia mogły mieć wpływ na wynik oceny, co może mieć negatywne skutki dla objętych ochroną roślin i zwierząt. Wezwanie do usunięcia uchybienia ani spotkania z przedstawicielami władz polskich nie doprowadziły do rozwiązania kwestii, w związku z czym wystosowano uzasadnioną opinię. Polska ma dwa miesiące na udzielenie odpowiedzi.
Przyroda w Europie podlega ochronie w oparciu o przepisy dwóch podstawowych aktów prawnych, tj. dyrektywy siedliskowej i dyrektywy w sprawie ochrony dzikiego ptactwa. Na mocy dyrektywy siedliskowej państwa członkowskie sporządzają wykazy znajdujących się na ich terytorium terenów mających znaczenie dla Wspólnoty, których ochrona może w istotny sposób przyczynić się do zachowania danych rodzajów siedlisk w Europie. Państwa członkowskie mają następnie sześć lat na wprowadzenie przepisów krajowych, na podstawie których tereny mające znaczenie dla Wspólnoty przekształca się w specjalne obszary ochrony (SOO). Zgodnie z przepisami dyrektywy w sprawie ochrony dzikiego ptactwa państwa członkowskie są zobowiązane do wyznaczenia odpowiednich obszarów jako obszarów specjalnej ochrony (OSO) w celu ochrony dzikiego ptactwa. Wyznaczenie OSO musi nastąpić w oparciu o obiektywne, naukowo sprawdzalne kryteria.
Tereny mające znaczenie dla Wspólnoty, specjalne obszary ochrony i obszary specjalnej ochrony tworzą wspólnie sieć obszarów chronionych Natura 2000, która jest najważniejszym unijnym instrumentem ochrony siedlisk przyrodniczych oraz zamieszkujących je gatunków roślin i zwierząt.
Obszary Natura 2000 stanowią zieloną infrastrukturę, której zadaniem jest ochrona różnorodności biologicznej i wielu funkcji, które spełniają europejskie ekosystemy, przyczyniając się do utrzymania w nieskażonym i trwałym stanie europejskich zasobów naturalnych. W powyższych aktach prawnych nie zabrania się podejmowania nowych działań ani realizacji projektów na terenach chronionych – w dyrektywie siedliskowej uwzględniono natomiast klarowną procedurę na potrzeby oceny propozycji, które mogą mieć wpływ na wyznaczone tereny, aby gwarantować, że nie będą one miały niekorzystnego wpływu na dany teren; natomiast w przypadku, gdy szkód dla środowiska nie można uniknąć, zagwarantować wprowadzenie odpowiednich środków wyrównawczych.
Zaloguj się Logowanie