Interdyscyplinarne Centrum Modelowania UW kupiło superkomputery
Badania kosmosu, układów komórkowych czy dokładniejsze numeryczne prognozy pogody będą możliwe dzięki nowej infrastrukturze badawczej, którą Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego Uniwersytetu Warszawskiego (ICM) kupiło w ramach projektu POWIEW.
W ramach umowy z firmą IBM, ICM kupiło maszyny o architekturze Blue Gene/P. Są one udostępnione naukowcom współpracującym z projektem POWIEW już od miesiąca. Od października tego roku badacze będą mogli korzystać dodatkowo z superkomputerów o nowoczesnej architekturze POWER 7. Każda z maszyn posłuży do innego typu obliczeń. Jak w czasie spotkania prasowego w Warszawie powiedział koordynator projektu POWIEW dr Maciej Filocha, wartość umowy z IBM wynosi 15 mln zł.
W ramach projektu POWIEW (Program Obliczeń Wielkich Wyzwań Nauki i Techniki) finansowany jest zakup nowoczesnego sprzętu, jego eksploatacja w trakcie trwania projektu, a także obsługa merytoryczna i programistyczna. Systemy obliczeniowe użyte do realizacji projektu będą najnowocześniejszymi rozwiązaniami generacji petaskalowej (o wydajności rzędu 10 do potęgi 15 obliczeń na sekundę).
Dzięki projektowi, dowolne zespoły badawcze z całej Polski (i nie tylko) będą miały szansę na wystąpienie o grant obliczeniowy i uzyskanie dostępu do pracy superkomputerów. Na razie wiadomo, że w ramach projektu POWIEW realizowane będą projekty takie jak badania kosmosu: czarnych dziur czy stymulacje zachowań galaktyk; obliczenia geofizyczne: numeryczna prognoza pogody, poszukiwanie złóż naturalnych, czy obliczenia na poziomie komórkowym czy nano: zachowania układów komórkowych, sieci neuronów.
Projekt jest realizowany przez konsorcjum, w którego skład wchodzą: Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego UW (ICM), Akademickie Centrum Komputerowe CYFRONET AGH oraz Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe IChB PAN (PCSS). Każdy z ośrodków będzie miał do dyspozycji inną architekturę obliczeniową. Projekty naukowe rozdzielane będą pomiędzy poszczególnymi strukturami.
Jak wyjaśnił Filocha, kłopotem jest przetłumaczenie na język maszyn problemów, których rozwiązań poszukują naukowcy. „Programy do obliczeń naukowych istnieją, ale historycznie są przygotowane do działania na pojedynczych procesorach. Natomiast te maszyny mają 4 tys. rdzeni – przy tej liczbie program nie działa szybko – trzeba go tak przeprogramować, żeby korzystał z wielu procesorów jednocześnie”. Superkomputery wymagają więc innego sposobu działania – zadania należy zdzielić pomiędzy kilkoma tysiącami procesorów i jeszcze zapewnić między nimi komunikację.
Na realizację projektu POWIEW przeznaczono niemal 55 mln zł. z Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Zaloguj się Logowanie