Rejestracja „podkarpackiego miodu spadziowego” jako Chronionej Nazwy Pochodzenia
W Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, zostało opublikowane rozporządzenie Komisji (UE) nr 710/2010 z dnia 6 sierpnia 2010 r. rejestrujące w rejestrze chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nazwę (Podkarpacki miód spadziowy (ChNP)).
Podkarpacki miód spadziowy jest 18 polskim produktem objętym ochroną w Unii Europejskiej i 5 zarejestrowanym w kategorii Chroniona Nazwa Pochodzenia.
Specyfika podkarpackiego miodu spadziowego wynika z obszaru geograficznego, który jest naturalnym zagłębiem lasów iglastych i charakteryzuje się bardzo dużym udziałem jodły pospolitej (Abies alba). Jest to miód pochodzący ze spadzi zebranej przez pszczoły głównie z jodły pospolitej, może zawierać również spadź pochodzącą ze świerka i sosny zwyczajnej. Spadź pochodząca z jodły pospolitej jest jednak dominująca i jej udział w miodzie nie spada poniżej 70%. Miód przed skrystalizowaniem ma barwę ciemnobrązową z zielonkawymi refleksami aż do prawie czarnej, a po krystalizacji przyjmuje kolor nieco jaśniejszy. Miód odznacza się gęstą konsystencją i dużą lepkością. W smaku jest delikatnie słodki o typowo żywicznym zapachu, przypominającym igliwie.
Bartnictwo na Podkarpaciu sięga odległych czasów. Dobre warunki naturalne sprawiły, że hodowla pszczół rozwijała się na tym obszarze bardzo dynamicznie. Pierwsze źródłowe wzmianki związane z bartnictwem pochodzą z XV wieku. Produkcja miodu i wosku wykraczała daleko poza potrzeby rynku lokalnego i obok innych towarów wywożonych z tych terenów na północ przez Kraków zajmowała znaczące miejsce.
Zaloguj się Logowanie