Dzikie ptaki pod wspólnymi skrzydłami
Dzikie ptaki nie znają granic, dlatego ochrona zagrożonych gatunków wymaga współpracy międzynarodowej. Pierwsza dyrektywa w tej dziedzinie została przyjęta już w 1979r. i jest dzisiaj najstarszym unijnym aktem prawnym poświęconym ochronie przyrody. Ogranicza polowania i zabrania umyślnego zabijania ptaków, niszczenia ich gniazd i jaj. Na trzydzieste urodziny prawnicy pracują nad przeglądem i ujednoliceniem przepisów, by lepiej chronić skarby europejskiej przyrody.
Kilkanaście stron dokumentu, na których roi się od nieco tajemniczej ornitologicznej łaciny zawiera nazwy dziesiątków gatunków chronionych ptaków. Wśród nich można znaleźć tak znanych przedstawicieli skrzydlatego bractwa, jak żuraw (Grus grus), są też ptaki mniej znane – słonka (Scolopax rusticola) i prawie całkiem egzotyczne, jak Rączak (Cursorius cursor).
"Ochrona dzikich ptaków, to bardzo dobry przykład dziedziny, w której konieczna jest współpraca międzynarodowa: ptaki nie znają bowiem granic, wiec przyjmowanie legislacji na poziomie państw, jest z definicji mniej efektywne niż wspólne działania w obrębie Unii", tłumaczy Lidia Geringer de Oedenberg, polska posłanka z grupy Socjalistów i Demokratów, która zajmuje się tą dyrektywą.
Największym wrogiem dzikich ptaków jest rozwój gospodarczy. Uprzemysłowienie, skażenie środowiska, rozwój miast i osiedli ludzkich oraz wielkoobszarowe rolnictwo niszczą łańcuchy pokarmowe i wypierają wiele gatunków z ich naturalnych siedlisk.
Dyrektywa zakazuje pewnych działań, które w bezpośredni sposób szkodzą dzikiemu ptactwu takich jak umyślne zabijanie czy niszczenie gniazd, nakłada też pewne ograniczenia w zakresie polowania, wprowadzając zakaz polowania w okresie powrotu ptaków migrujących do gniazd czy też w okresie lęgowym.
W całej Unii dzięki tym przepisom powstały i nadal powstają tak zwane obszary specjalnej ochrony. Występują tam najlepsze warunki dla życia i rozwoju dzikiego ptactwa. Dyrektywa nakłada na państwa członkowskie obowiązek wyznaczania takich terenów na podstawie kryteriów naukowych, a Komisja Europejska nadzoruje czy wyznaczone przez państwa tereny zapewniają wystarczającą ochronę. Od 1994r. obszary specjalnej ochrony stanowią część programu NATURA 2000, co dodatkowo wzmacnia ochronę ptactwa.
Prowadzone właśnie ujednolicenie pozwoli uprościć istniejące prawo i zastąpić jednolitym tekstem wiele składających się na nie przepisów. We wtorek Parlament formalnie potwierdził projekt zmian. Resztą zajmą się prawnicy. (Parlament Europejski)
Zaloguj się Logowanie